Zwolnienie z obowiązku remediacji jest możliwe zarówno co do historycznych jak i aktualnych zanieczyszczeń powierzchni ziemi. Wymaga ono uprzedniego dokonania oceny występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, w toku postępowania o wydanie przez RDOŚ decyzji ustalającej plan remediacji. Przy dokonywaniu tej oceny uwzględnia się w szczególności: postać chemiczną, w jakiej występuje zanieczyszczenie i jego biodostępność; możliwość rozprzestrzeniania się zanieczyszczenia; potencjalne drogi narażenia, z uwzględnieniem rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w zależności od właściwości gleby, ukształtowania, budowy geologicznej i warunków hydrogeologicznych, a także pokrycia terenu; środowisko oraz ludzi, którzy mogliby ucierpieć w wyniku zanieczyszczenia; występowanie na terenie zanieczyszczonym i w jego okolicy zwłaszcza gruntów uprawnych, ogrodów, parków, placów zabaw, terenów sportowych, budynków mieszkalnych i użytkowych, form ochrony przyrody, zasobów wody pitnej i ujęć wody. Jeżeli ocena występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska wykaże, że nie występuje znaczące zagrożenie dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, RDOŚ może zwolnić władającego powierzchnią ziemi lub innego sprawcę, w drodze decyzji, z obowiązku przeprowadzenia remediacji albo nie przeprowadzać remediacji. Rozstrzygnięcie RDOŚ zależeć będzie w znacznej mierze od opinii państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, której uzyskanie przez RDOŚ w toku postępowania o wydanie decyzji ustalającej plan remediacji jest obligatoryjne.